JEROME'S LATIN VULGATE of the NEW TESTAMENT 1 Corinthians 13

1 Corinthians 13:1 Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut æs sonans, aut cymbalum tinniens.
13:2 Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum.
13:3 Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.
13:4 Caritas patiens est, benigna est. Caritas non æmulatur, non agit perperam, non inflatur,
13:5 non est ambitiosa, non quærit quæ sua sunt, non irritatur, non cogitat malum,
13:6 non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati:
13:7 omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.
13:8 Caritas numquam excidit: sive prophetiæ evacuabuntur, sive linguæ cessabunt, sive scientia destruetur.
13:9 Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus.
1 Corinthians 13:10 Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est.
13:11 Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quæ erant parvuli.
13:12 Videmus nunc per speculum in ænigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.
13:13 Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria hæc: major autem horum est caritas.